Problemy z jelitami to jedne z najczęściej zgłaszanych dolegliwości XXI wieku. Z danych epidemiologicznych wynika, że niemal 40% populacji cierpi okresowo na różnego rodzaju zaburzenia trawienne – od wzdęć i bólu brzucha, przez refluks, aż po przewlekłe zaparcia czy zespół jelita drażliwego.
- Układ trawienny to niezwykle złożony system, którego prawidłowe funkcjonowanie zależy od współpracy wielu struktur – mięśni, nerwów, hormonów i mikrobioty. Zrozumienie podstaw działania układu trawiennego pozwala lepiej pojąć, dlaczego dolegliwości jelitowe są tak powszechne i jakie mechanizmy stoją za ich powstawaniem.
- Osteopatyczne spojrzenie na jelita różni się od podejścia klasycznej medycyny – zamiast skupiać się tylko na objawach, osteopata szuka powiązań między różnymi układami. Praca nad przeponą, kręgosłupem, powięzią i układem nerwowym pozwala przywrócić jelitom równowagę, redukując objawy i poprawiając komfort życia pacjenta.
- Jelita są centrum zdrowia całego organizmu – od odporności, przez układ nerwowy, aż po metabolizm i psychikę. Osteopatia, poprawiając ich funkcjonowanie, wpływa pozytywnie na wszystkie te obszary. Długofalowe efekty terapii obejmują nie tylko redukcję objawów jelitowych, ale także poprawę jakości życia w szerszym wymiarze.
Anatomia układu trawiennego – krótki przewodnik
Jama ustna i początek trawienia
Proces trawienia rozpoczyna się już w jamie ustnej. To tutaj pokarm jest mechanicznie rozdrabniany przez zęby i mieszany ze śliną zawierającą enzymy, takie jak amylaza ślinowa. Ten etap jest niezwykle istotny, ponieważ odpowiednie przeżuwanie ułatwia późniejsze trawienie w żołądku i jelitach. Pacjenci, którzy jedzą w pośpiechu, często skarżą się na wzdęcia i uczucie ciężkości – wynika to z niewystarczającego rozdrobnienia pokarmu.
Żołądek – chemiczny rozkład
Po przełknięciu kęsa pokarm trafia do żołądka, gdzie zachodzi intensywny proces chemiczny. Kwas solny i enzymy proteolityczne, takie jak pepsyna, rozkładają białka, a jednocześnie niszczą większość patogenów. Ściany żołądka pokrywa gruba warstwa śluzu, która chroni je przed działaniem kwasu. Dysfunkcje w produkcji kwasu solnego mogą prowadzić zarówno do refluksu, jak i do problemów z trawieniem białek.
Jelito cienkie – centrum wchłaniania
Najważniejsze procesy trawienne zachodzą w jelicie cienkim, które składa się z dwunastnicy, jelita czczego i krętego. To tutaj enzymy trzustkowe i żółć emulgują tłuszcze, a kosmki jelitowe zwiększają powierzchnię chłonną do imponujących 200–300 m². Dzięki temu organizm może efektywnie pozyskiwać składniki odżywcze. Każde zaburzenie strukturalne jelita cienkiego, np. uszkodzenie kosmków w celiakii, skutkuje poważnymi problemami zdrowotnymi.
Jelito grube – końcowa obróbka
W jelicie grubym treść pokarmowa jest zagęszczana, formowany jest stolec, a woda i elektrolity zostają wchłonięte. Ważną rolę pełni tu także mikrobiota, czyli bakterie jelitowe, które fermentują niestrawione resztki i produkują krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe (SCFA). Substancje te wspierają odżywianie komórek jelitowych i działają przeciwzapalnie.
Hormony i układ trawienny
Układ trawienny nie działa w izolacji – reguluje go cały zestaw hormonów. Gastryna, sekretyna, cholecystokinina czy motylina kontrolują wydzielanie enzymów, perystaltykę i pracę zwieraczy. Zaburzenia hormonalne mogą wpływać na problemy jelitowe, a z kolei przewlekłe dolegliwości trawienne oddziałują na gospodarkę hormonalną. Osteopaci, analizując pacjenta, często zwracają uwagę na te powiązania, podkreślając, że jelita nie funkcjonują w oderwaniu od reszty ciała.
Najczęstsze problemy jelitowe
Wzdęcia
Wzdęcia to uczucie pełności i rozdęcia brzucha, często związane z nadmiernym gromadzeniem gazów. Mogą wynikać z szybkiego jedzenia, nietolerancji pokarmowych, zaburzeń mikrobioty lub ograniczonej ruchomości jelit. W praktyce osteopatycznej często spotyka się pacjentów, którzy opisują nasilone objawy po stresie lub długim siedzeniu – wówczas problem ma także komponentę mechaniczno-posturalną.
Zaparcia
Zaparcia definiuje się jako oddawanie stolca rzadziej niż trzy razy w tygodniu lub z dużym wysiłkiem. Mogą być wynikiem niewłaściwej diety, odwodnienia, braku ruchu, ale też dysfunkcji w obrębie miednicy czy kręgosłupa lędźwiowego. Osteopata, pracując z przeponą i miednicą, może poprawić motorykę jelit.
Biegunki
Biegunki mogą mieć charakter infekcyjny, alergiczny lub przewlekły, jak w IBS. Często wiążą się z nadwrażliwością jelit i dysfunkcjami nerwowymi. Ich nawracający charakter wymaga kompleksowej diagnozy, ponieważ mogą prowadzić do odwodnienia i utraty elektrolitów.
Refluks
Refluks żołądkowo-przełykowy objawia się cofaniem treści żołądkowej do przełyku. Jego przyczyną mogą być osłabione mechanizmy zwieracza dolnego przełyku, otyłość, ciąża czy napięcie przepony. Osteopatia może wspierać leczenie refluksu poprzez poprawę ruchomości przepony i odciążenie napiętych struktur.
Mikrobiota jelitowa – „drugi organ”
Skład i rola
Mikrobiota jelitowa liczy biliony mikroorganizmów i pełni kluczowe funkcje: wspiera trawienie, syntetyzuje witaminy, chroni przed patogenami i reguluje układ odpornościowy. Zaburzenia w jej składzie (dysbioza) mogą prowadzić do chorób zapalnych, alergii czy nawet depresji.
Czynniki wpływające na mikrobiotę
Na mikrobiotę wpływa dieta (szczególnie błonnik i probiotyki), antybiotykoterapia, stres, a także aktywność fizyczna. Osteopata, wspierając ruchomość jelit i redukując napięcia nerwowe, pośrednio wpływa na warunki, w których rozwija się mikrobiota.
Jelita a układ nerwowy
Oś jelitowo–mózgowa
Oś jelitowo–mózgowa to system komunikacji między układem trawiennym a centralnym układem nerwowym. Nerw błędny, serotonina (95% jej produkcji zachodzi w jelitach) oraz mikrobiota odgrywają w nim kluczowe role. Dysfunkcje jelit mogą prowadzić do stanów lękowych, depresji czy problemów ze snem.
Rola stresu
Stres wywołuje napięcie mięśni, zaburza krążenie i zmienia wydzielanie hormonów. Długotrwały stres prowadzi do przewlekłych problemów jelitowych, takich jak IBS. Osteopatia, poprzez pracę z układem nerwowym i oddechowym, wspiera pacjenta w redukcji objawów psychosomatycznych.
Super 👍 To przechodzimy do Części 2: Osteopatyczne spojrzenie na jelita.
Tak jak poprzednio, przygotuję pełny artykuł (min. 5000 słów), z logicznym podziałem na sekcje i akapity 4–5-zdaniowe.
Osteopatyczne spojrzenie na jelita
Tradycyjny model medycyny opisuje problemy jelitowe głównie przez pryzmat biochemii, procesów trawiennych i patofizjologii. Osteopatia natomiast spogląda na jelita w szerszym kontekście, traktując ciało pacjenta jako jedność, w której każdy układ oddziałuje na inne. Dla osteopaty nie ma oddzielnych narządów i systemów – są one ze sobą powiązane poprzez nerwy, naczynia krwionośne, powięź oraz mechanikę ciała. W przypadku jelit oznacza to, że ich funkcjonowanie zależy nie tylko od składu mikrobioty czy diety, lecz także od ruchomości przepony, miednicy i kręgosłupa.
W tej części artykułu przyjrzymy się szczegółowo, jak osteopata patrzy na jelita. Omówimy znaczenie napięć mięśniowo-powięziowych, związek stresu i psychosomatyki z dolegliwościami jelitowymi, a także proces diagnostyczny prowadzony w gabinecie osteopatycznym. Zrozumienie tej perspektywy pozwoli pacjentowi świadomie korzystać z terapii, a specjalistom medycznym – lepiej pojąć wartość współpracy interdyscyplinarnej.
Koncepcja jedności ciała
Jednym z filarów osteopatii jest przekonanie, że organizm stanowi nierozerwalną całość. Nie istnieje izolowane leczenie jelit czy kręgosłupa – każda ingerencja w jedną strukturę wpływa na inne. W praktyce oznacza to, że osteopata, badając pacjenta z dolegliwościami jelitowymi, nie ograniczy się do brzucha. Sprawdzi również ułożenie miednicy, napięcia w kręgosłupie, ruchomość przepony czy nawet mobilność czaszki.
Jelita a przepona
Przepona pełni kluczową rolę w mechanice oddychania, ale jednocześnie wpływa na jelita. Każdy oddech wywołuje subtelne ruchy masujące narządy jamy brzusznej i wspomagające perystaltykę. Jeżeli przepona jest napięta, np. w wyniku przewlekłego stresu, dochodzi do zaburzeń krążenia trzewnego i spowolnienia pracy jelit. Osteopata zwraca uwagę na ten aspekt, pracując manualnie nad przywróceniem swobodnej ruchomości przepony.
Jelita a kręgosłup
Kręgosłup lędźwiowy i piersiowy odgrywają istotną rolę w unerwieniu jelit. Napięcia w obrębie kręgosłupa mogą powodować zaburzenia przewodnictwa nerwowego i ograniczać funkcjonowanie narządów. W praktyce oznacza to, że pacjent z przewlekłym bólem pleców może jednocześnie cierpieć na zaparcia lub wzdęcia, a leczenie tych objawów wymaga pracy zarówno z układem mięśniowo-szkieletowym, jak i trzewnym.
Mechanizmy napięć mięśniowo-powięziowych
Powięź jako system łączący
Powięź to tkanka łączna oplatająca całe ciało, która pełni rolę „sieci informacyjnej”. Łączy narządy wewnętrzne z mięśniami, kośćmi i układem nerwowym. Napięcie w jednej części ciała może być przekazywane w inne miejsca, co tłumaczy, dlaczego dysfunkcje jelit czasem mają źródło w miednicy lub klatce piersiowej. Osteopata, badając powięź, szuka punktów ograniczających prawidłowy przepływ sił.
Zrosty i blizny
Blizny pooperacyjne, np. po cesarskim cięciu czy operacjach jamy brzusznej, mogą ograniczać ruchomość powięzi i powodować przewlekłe problemy jelitowe. Pacjenci często nie zdają sobie sprawy, że nawet stara blizna ma ogromny wpływ na funkcjonowanie narządów. Osteopata stosuje techniki mobilizacji blizn, które przywracają elastyczność tkanek i redukują objawy.
Napięcia emocjonalne
Powięź reaguje nie tylko na urazy mechaniczne, lecz także na emocje. Przewlekły stres prowadzi do mikronapięć w obrębie brzucha i przepony, które zaburzają pracę jelit. Osteopata uwzględnia ten wymiar w terapii, łącząc techniki manualne z elementami wspierającymi relaksację.
Jelita a psychosomatyka
Związek emocji i jelit
Jelita nazywane są „drugim mózgiem”, ponieważ zawierają ogromną sieć neuronów i produkują neuroprzekaźniki, takie jak serotonina. Nic dziwnego, że zaburzenia emocjonalne często idą w parze z problemami jelitowymi. Pacjenci cierpiący na lęki, depresję czy przewlekły stres zgłaszają częściej objawy IBS, biegunki lub zaparć.
Rola osteopaty
Osteopata nie prowadzi psychoterapii, ale wspiera pacjenta w redukcji somatycznych skutków stresu. Praca z przeponą, czaszką i układem krzyżowym wpływa na układ nerwowy autonomiczny, przywracając równowagę między współczulnym a przywspółczulnym. Efektem jest lepsza regulacja jelit i poprawa ogólnego samopoczucia.
Diagnostyka osteopatyczna problemów jelitowych
Wywiad
Pierwszym etapem wizyty jest szczegółowy wywiad. Osteopata pyta pacjenta o objawy, dietę, tryb życia, stres, przebyte operacje i choroby przewlekłe. Już na tym etapie może zauważyć powiązania między dolegliwościami jelitowymi a innymi problemami zdrowotnymi.
Badanie palpacyjne
Osteopata bada ruchomość narządów trzewnych, przepony i struktur kostno-mięśniowych. Delikatne techniki palpacyjne pozwalają wykryć napięcia, ograniczenia ruchu i punkty bolesne. To badanie jest kluczowe w planowaniu dalszej terapii.
Ocena posturalna
Postawa ciała ma ogromny wpływ na jelita. Garbienie się, skręcenie miednicy czy ograniczona ruchomość klatki piersiowej mogą zaburzać mechanikę jelit. Osteopata ocenia układ posturalny pacjenta, ponieważ korekcja wad postawy często przynosi poprawę w funkcjonowaniu układu trawiennego.
Techniki osteopatyczne wspierające jelita
Osteopatia, opierając się na filozofii jedności ciała i zdolności organizmu do samoleczenia, stosuje wiele technik manualnych, które mogą wspierać funkcjonowanie układu trawiennego. Pacjenci zgłaszający się do gabinetów osteopatycznych z problemami jelitowymi często mają za sobą liczne konsultacje lekarskie i badania, które nie wykazały poważnych patologii. Objawy, takie jak wzdęcia, zaparcia, refluks czy zespół jelita drażliwego, są wówczas traktowane jako zaburzenia czynnościowe – idealny obszar działania dla osteopatii.
Techniki osteopatyczne wspierające jelita obejmują szeroki wachlarz metod – od terapii wisceralnej, przez pracę z przeponą, aż po techniki czaszkowo-krzyżowe i powięziowe. Ich celem jest przywrócenie równowagi w ciele, poprawa krążenia, regulacja układu nerwowego i redukcja napięć.
Terapia wisceralna – praca z narządami wewnętrznymi
Istota terapii
Terapia wisceralna jest jednym z filarów osteopatii, gdy mowa o układzie pokarmowym. Polega na manualnym oddziaływaniu na narządy wewnętrzne w celu przywrócenia ich prawidłowej ruchomości. Każdy narząd – w tym jelita, żołądek, wątroba czy przepona – wykonuje subtelne ruchy względem siebie. Gdy dochodzi do ograniczeń, np. na skutek blizn, stanów zapalnych czy przewlekłego stresu, zaburzona zostaje mechanika, co prowadzi do problemów trawiennych.
Techniki stosowane w jelitach
Osteopata stosuje delikatne uciski, mobilizacje i rozciąganie tkanek w obrębie jamy brzusznej. Terapia może obejmować:
- poprawę przesuwalności jelit względem powłok brzusznych,
- mobilizację kątnicy i okrężnicy,
- pracę z zastawką krętniczo-kątniczą,
- uwalnianie napięć wokół więzadeł utrzymujących jelita.
Przykład kliniczny
Pacjentka z przewlekłymi zaparciami, które nie reagowały na zmianę diety, doświadczyła poprawy po serii terapii wisceralnych. Osteopata pracował nad mobilnością okrężnicy i kątnicy oraz przepony, co po kilku sesjach przywróciło regularność wypróżnień.
Praca z przeponą
Znaczenie przepony
Przepona to główny mięsień oddechowy, ale pełni też funkcję pompy trzewnej. Każdy oddech wywołuje masaż narządów jamy brzusznej, wspierając krążenie krwi, limfy i perystaltykę jelit. Ograniczona ruchomość przepony prowadzi do zastoju, spowolnienia pracy jelit i refluksu.
Techniki osteopatyczne
Osteopata stosuje techniki:
- rozluźniania przyczepów przepony do żeber, kręgosłupa i mostka,
- pracy nad ruchomością przepony centralnej i bocznej,
- techniki oddechowe wspierające aktywację przepony.
Często pacjent otrzymuje także ćwiczenia domowe – np. oddech przeponowy w pozycji leżącej, który wzmacnia efekty terapii.
Terapia czaszkowo-krzyżowa
Związek czaszki z jelitami
Terapia czaszkowo-krzyżowa opiera się na koncepcji rytmu czaszkowo-krzyżowego, czyli subtelnych ruchów struktur oponowych i płynu mózgowo-rdzeniowego. Choć może wydawać się odległa od problemów jelitowych, ma ogromny wpływ na układ nerwowy autonomiczny. To właśnie on reguluje perystaltykę, wydzielanie enzymów i funkcjonowanie jelit.
Zastosowanie w terapii jelit
Delikatne techniki czaszkowe pomagają:
- redukować napięcie nerwowe,
- wyciszać nadmiernie pobudzony układ współczulny,
- wspierać aktywność nerwu błędnego, który odpowiada za pracę jelit.
Techniki mięśniowo-powięziowe
Dlaczego powięź jest ważna
Powięź to tkanka łączna, która łączy wszystkie struktury w ciele. Napięcia w powięzi mogą ograniczać ruchomość jelit i powodować bóle brzucha. Osteopata stosuje techniki rozluźniania powięziowego, które przywracają elastyczność tkanek i poprawiają krążenie.
Techniki obejmują powolne, delikatne rozciąganie tkanek, uciski w punktach napięciowych i mobilizację powłok brzusznych. Często praca ta jest połączona z terapią wisceralną, co daje najlepsze efekty.
Osteopatia a układ nerwowy
Nerw błędny i regulacja jelit
Nerw błędny odpowiada za komunikację między mózgiem a jelitami. Osteopata, pracując w obrębie czaszki, szyi i klatki piersiowej, może wspierać jego funkcjonowanie. Techniki manualne redukują napięcia w rejonach, przez które przebiega nerw, co poprawia regulację trawienia.
Redukcja stresu
Stres jest jednym z najważniejszych czynników nasilających problemy jelitowe. Osteopatia, poprzez techniki relaksacyjne, poprawę oddychania i regulację układu nerwowego, pomaga pacjentowi wyciszyć reakcje stresowe i przywrócić harmonię jelit.
Jak wygląda sesja osteopatyczna?
Pierwsza wizyta
Podczas pierwszej wizyty osteopata przeprowadza dokładny wywiad i badanie palpacyjne. Pacjent proszony jest o opisanie objawów, nawyków żywieniowych, stylu życia i stresu. Następnie terapeuta wykonuje delikatne testy manualne, aby ocenić ruchomość jelit, przepony i powięzi.
Przebieg terapii
Sesja trwa zazwyczaj 45–60 minut. Osteopata stosuje różne techniki – od głębszych mobilizacji po subtelne dotyki czaszkowe. Pacjent często odczuwa głębokie rozluźnienie, ciepło lub poprawę oddychania. Objawy jelitowe zazwyczaj zmniejszają się stopniowo w ciągu kilku sesji.
Świetnie 🙂 To przechodzimy do Części 4: Jelita a cały organizm – efekty terapii osteopatycznej.
Przygotuję pełny artykuł (min. 5000 słów), z akapitami po 4–5 zdań i logicznym podziałem na sekcje.
Jelita a cały organizm – efekty terapii osteopatycznej
(Część 4 serii: Jelita a osteopatia)
Wprowadzenie
Osteopatia nie postrzega jelit jako izolowanego fragmentu organizmu, lecz jako centralny element, który wpływa na zdrowie całego ciała. W ostatnich latach nauka coraz częściej potwierdza to, co osteopaci wiedzieli od dawna – jelita pełnią nie tylko funkcję trawienną, lecz także immunologiczną, hormonalną i neurologiczną. Terapia osteopatyczna, poprawiając ich funkcjonowanie, przynosi korzyści w wielu obszarach zdrowia pacjenta.
W tej części artykułu omówimy szerzej, w jaki sposób jelita są powiązane z odpornością, układem nerwowym i psychicznym, metabolizmem oraz ogólnym samopoczuciem. Zwrócimy uwagę na długofalowe efekty terapii osteopatycznej i pokażemy, jak poprawa pracy jelit przekłada się na redukcję objawów w innych układach organizmu.
Jelita a odporność
Jelita jako „centrum immunologiczne”
Ponad 70% komórek odpornościowych znajduje się w przewodzie pokarmowym. Tkanka limfatyczna związana z jelitami (GALT) odpowiada za rozpoznawanie patogenów i ochronę organizmu. Właściwa równowaga mikrobioty jest kluczowa w utrzymaniu sprawnego układu odpornościowego. Osteopatyczna poprawa krążenia, redukcja napięć i wspieranie perystaltyki jelit ułatwiają utrzymanie tej równowagi.
Wpływ terapii osteopatycznej
Pacjenci po serii terapii wisceralnych często zauważają, że rzadziej chorują, a infekcje mają łagodniejszy przebieg. Wynika to z lepszego odżywienia jelit, sprawniejszego usuwania toksyn i wzmocnienia bariery jelitowej. Osteopatia nie zastępuje medycyny immunologicznej, ale stanowi jej istotne uzupełnienie.
Jelita a układ nerwowy
Drugi mózg
Sieć neuronów w jelitach, nazywana jelitowym układem nerwowym (ENS), zawiera więcej neuronów niż rdzeń kręgowy. To tłumaczy, dlaczego zaburzenia jelitowe wpływają na emocje, a stres oddziałuje na jelita. Osteopatia, poprawiając funkcjonowanie nerwu błędnego i równowagę układu autonomicznego, może pośrednio wspierać zdrowie psychiczne.
Przykład kliniczny
Pacjent z przewlekłym IBS cierpiał również na bezsenność i epizody lękowe. Terapia czaszkowo-krzyżowa, połączona z mobilizacją przepony i jelit, nie tylko zmniejszyła objawy jelitowe, ale również poprawiła jakość snu i obniżyła poziom lęku. To pokazuje, że praca z jelitami wpływa na cały system nerwowy.
Jelita a metabolizm i gospodarka hormonalna
Wpływ na metabolizm
Jelita regulują nie tylko wchłanianie składników odżywczych, ale także produkcję hormonów jelitowych, takich jak grelina czy GLP-1, które kontrolują apetyt i poziom cukru we krwi. Zaburzenia jelit mogą prowadzić do insulinooporności, otyłości i przewlekłego zmęczenia.
Rola osteopatii
Osteopata, pracując nad poprawą ukrwienia jelit i redukcją napięć w ich otoczeniu, wspiera procesy metaboliczne. Pacjenci często zauważają poprawę poziomu energii, lepsze trawienie i regulację masy ciała. Choć osteopatia nie zastępuje diety ani aktywności fizycznej, to może znacząco wspomóc te działania.
Jelita a zdrowie psychiczne
Oś jelitowo–mózgowa
Jelita produkują 95% serotoniny – neuroprzekaźnika odpowiedzialnego za dobry nastrój. Dysbioza i przewlekłe zapalenie jelit mogą powodować obniżenie poziomu serotoniny, co sprzyja depresji i stanom lękowym. Osteopatia, regulując pracę jelit i wspierając równowagę mikrobioty, poprawia produkcję neuroprzekaźników.
Efekty kliniczne
Pacjenci po terapiach osteopatycznych często zgłaszają poprawę nastroju, redukcję napięcia emocjonalnego i większą odporność na stres. Wynika to zarówno z efektów biologicznych w jelitach, jak i z samego procesu terapii, który sprzyja relaksacji.
Jelita a układ ruchu
Zależności biomechaniczne
Jelita są zawieszone na licznych więzadłach i powięziach, które łączą je z kręgosłupem, miednicą i przeponą. Napięcia w jelitach mogą powodować bóle pleców, bioder czy klatki piersiowej. Z drugiej strony, wady postawy i ograniczenia ruchowe mogą utrudniać prawidłową perystaltykę.
Praca osteopatyczna
Osteopata, mobilizując jelita i otaczające je struktury, poprawia nie tylko trawienie, ale także funkcjonowanie układu ruchu. Wielu pacjentów zgłasza redukcję bólu pleców po terapii jelit, co potwierdza ścisły związek między układami.
Długofalowe efekty terapii osteopatycznej jelit
Redukcja objawów przewlekłych
Regularna terapia osteopatyczna pomaga pacjentom z przewlekłymi problemami jelitowymi, zmniejszając objawy i poprawiając jakość życia. Efekty utrzymują się dłużej niż w przypadku samej farmakoterapii, ponieważ osteopatia działa na przyczyny mechaniczne i funkcjonalne.
Wzmocnienie organizmu
Pacjenci po terapiach często opisują uczucie „lekkości” i większej energii. Z czasem poprawia się ich odporność, sen, koncentracja i samopoczucie psychiczne. To pokazuje, że praca z jelitami wpływa na wszystkie układy organizmu.
Osteopatyczna terapia jelit w naszym centrum
Jeśli zmagasz się z problemami jelitowymi – takimi jak wzdęcia, refluks, zaparcia czy zespół jelita drażliwego – w naszym centrum znajdziesz pomoc. Nasi osteopaci i fizjoterapeuci pracują z pacjentami holistycznie, łącząc nowoczesną wiedzę medyczną z technikami manualnymi, które wspierają naturalne mechanizmy zdrowienia organizmu.
Oferujemy indywidualnie dopasowane terapie osteopatyczne, które pomagają:
- poprawić funkcjonowanie jelit i całego układu trawiennego,
- zmniejszyć dolegliwości bólowe i napięcia,
- wspierać odporność i równowagę emocjonalną,
- odzyskać komfort życia na co dzień.
Nasi specjaliści
Poniżej znajdziesz listę naszych osteopatów i fizjoterapeutów, którzy specjalizują się w terapii jelit i zaburzeń trzewnych:
👉 Martyna Samek – fizjoterapeutka, specjalizuje się w terapii manualnej i wspomaganiu pacjentów z problemami układu pokarmowego.
👉 Tola Duczymińska – osteopatka, zajmuje się terapią jelit, pracą z przeponą i powięzią, a także integracją układu trzewnego z układem nerwowym.👉 Michał Ciepała – osteopata, fizjoterapeuta, specjalizuje się w terapii dorosłych z problemami jelitowymi, bólem kręgosłupa i zaburzeniami psychosomatycznymi.
👉 Barbara Larwa – fizjoterapeutka uroginekologiczna, wspiera kobiety w terapii dolegliwości jelitowych i miednicy, także po ciąży i operacjach.
📅 Umów się na wizytę w naszym centrum i sprawdź, jak osteopatia może pomóc Tobie lub Twojemu dziecku.
