Łokieć opiekunki (łokieć piastunki, ang. nursemaid’s elbow) to częsta przypadłość u dzieci w wieku poniżej 5 lat. Polega ona na przemieszczeniu się kości ramiennej w stawie łokciowym, co prowadzi do bólu i utraty ruchomości w tej części ciała. Łokieć opiekunki najczęściej występuje u dzieci, które są ciągnięte za rękę lub nadgarstek w górę, co może prowadzić do przemieszczenia się kości ramiennej w stawie łokciowym. Aby uniknąć tego rodzaju dysfunkcji, należy unikać ciągnięcia dziecka za rękę lub nadgarstek oraz nie podnoszenia go za te części ciała.
W dzisiejszym artykule prezentujemy kontuzję zwaną łokciem opiekunki oraz sprawdzony sposób na szybkie rozpoznanie dolegliwości!
Czym jest łokieć opiekunki?
Ta nietypowa nazwa nawiązuje do opiekunów dzieci, ponieważ bardzo często są oni głównym powodem powstawania urazu. Cały incydent ma oczywiście charakter przypadkowy i może być wyrazem zwykłej troski o pociechę.
Choroba de Chassaignaca, jak brzmi oficjalna nazwa schorzenia, jest powiązana z młodym wiekiem pacjentów, a w konsekwencji- naturalnymi predyspozycjami do powstawania kontuzji. Aby rzetelnie wskazać na rzeczywiste powody powstawania urazu, warto podkreślić stan anatomiczny pacjentów. To właśnie dzieci w wieku 2 lub 3 lat są szczególnie narażone na łokieć opiekunki.
Wynika to z faktu, że organizm dzieci w tym okresie nie ukształtował jeszcze główki kości promieniowej. Oznacza to, że gwałtowne pociągnięcie kończyny może zakończyć się wysunięciem kości ze stawu i silnym bólem najmłodszych w okolicy połączenia z kością ramienną. Dodatkowym zagrożeniem jest niestabilne więzadło opasujące główkę kości.
Łokieć opiekunki a objawy
Młody wiek pacjentów jest dodatkową trudnością dla precyzyjnego zlokalizowania źródła bólu. Nagły płacz dziecka może spowodować dezorientację i uniemożliwić wizualną diagnozę. Co więcej, uraz ten nie objawia się szczególnymi obrzękami lub deformacjami, a to jeszcze mocniej blokuje właściwe rozpoznanie problemu.
Właśnie dlatego, nadzwyczaj istotne jest zwrócenie uwagi na stan ułożenia kończyny. Zauważymy wówczas, że ręka swobodnie zwisa wzdłuż ciała, a sam łokieć pozostaje w lekko zablokowanej pozycji, która uniemożliwia prawidłowe funkcjonowanie. Zdarza się również, że młody pacjent przytula taką rękę do ciała, sygnalizując pewien dyskomfort. Biorąc to pod uwagę, cała sytuacja powinna zostać szybko zdiagnozowana przez wyspecjalizowanego eksperta.
Rehabilitacja łokcia opiekunki
Częstotliwość występowania tego typu urazów mechanicznych jest stosunkowo wysoka, a sam proces kuracji nie wymaga zaawansowanych technik leczenia. Ważne jest, aby wykluczyć wszelkie inne możliwości występowania schorzeń, co ułatwia i przyspiesza rehabilitację.
Podstawą leczenia jest konieczność nastawienia podwichniętego łokcia. Polega on na zgięciu łokcia z jednoczesnym przekręceniem ręki. Gdy więzadło wraca na miejsce, można usłyszeć charakterystyczny trzask. Powrót główki kości na właściwe miejsce kończy się błyskawicznym poczuciem ulgi i komfortu.
Jeśli podejrzewasz, że twoje dziecko cierpi na uraz łokcia opiekunki, zachęcamy do skonsultowania się z lekarzem lub fizjoterapeutą, który będzie w stanie zdiagnozować i zalecić odpowiednie leczenie.
UMÓW WIZYTĘ
Masz pytania? Zadzwoń!
Sprawdź wolne terminy w kalendarzu wizyt i umów się ze specjalistą już teraz!
